Ekim Ormanı
Ormanda dinlenen anılar
Gölgeliyorlar kalbimin gündoğumunu
Kanatlar bırakıyorlar yuvalarını ben gelirken
Soğuk ve parlayan gökyüzüne meylediyor
Hayâl kuruyorum bir süre
Ruhum huzur dolu bir biçimde iç çekiyor
Yıldızlara bakıyorum
Lütfen oraya götür beni
Çok yalnızım, çok soğuğum
Kalbim parlamak için çok yaralı
Gündoğumunun gelmesini bekliyorum
Al ruhumu götür uzaklara
Bu soğuktan, yalnız kabuktan
Özgürüm
Uçsuz bucaksız denizden doğdum
Gizlendim her iki kıyısından da
Gururumu kaybettim, kalbim parlaklığını kaybetti
Benim için Güneş bir daha doğmadı
Ekim ormanları uyuyor sessizce ben burdan ayrıldığımda
Zamanın ağı gizliyor son kalan izimi
Yangınım dolaşıyor son evreni
Büyünün manzarası gibi
Sonsuzluğa büründüm
Aklım ruhumla bütünleşti
Düşüyorum yapayalnız
Ağlayan ağaçlardan düşerken yapraklar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder